Ir al contenido principal

Entradas

Mostrando entradas de 2012

Carta oberta al toro Wert

Senyor Wert, sóc una Catalana que viu a Moscú i em dirigeixo a vostè perquè és molt probable que des de la distancia jo vegi les coses bastant més clares.  Jo no m'assemblo pas a un toro, però també embraveixo amb el càstig.  Sóc d'aquelles catalanes que com diu la seva companya de partit, "hem marxat a l'aventura" i vivim a l'estranger. Vaig néixer a Catalunya, vaig estudiar a l'escola en català, vaig anar a l'Universitat catalana, i la meva vida ha sigut normal; tant, que el bilingüisme m'ha donat l'oportunitat de parlar correctament 7 idiomes. I sap què? Avui en dia jo a Russia parlo el rus, a França parlo el francès i a Anglaterra l'anglès. Per cas creu que pateixo alguna malaltia? Com s'atraveix a criticar el català quan vostè i els seus companys d'equip no parlen ni l'anglès? Mentre vostè es dedica a atemptar contra la nostra Llengua, cada minut que passa neixen dos independentistes més i jo en sóc un d'ells.  Tant de

LA CARGA EMOCIONAL DE CAMBIAR DE TRABAJO

El 1 de marzo de 2012 cambié mi vida profesional y personal al emprender un nuevo proyecto de trabajo que me llevará en breve a cambiar de país y trasladarme a Rusia para comenzar un nuevo reto. Tomar esta decisión me ha permitido conocerme mejor gracias al proceso emocional que he recorrido desde el momento que recibí una propuesta por escrito de algo muy motivante, hasta el último día de trabajo en mi antigua empresa, incluyendo la cena de despedida de mis compañeros. Yo no he sido nunca uno de esos perfiles que vienen al mundo para trabajar 30 o 40 años en una misma empresa, sino todo lo contrario. He cambiado de trabajo y de motivación en varias ocasiones a lo largo de mi carrera profesional, para enriquecerme, aprender y vivir experiencias que una única empresa nunca me habría permitido. Pero esta ocasión, a mis 36 años, este proceso ya de por sí estresante de cambiar de trabajo, de compañeros, de proyecto, de jefe y de empresa, se ha convertido en algo mucho más fuer

El victimismo del empleado

Desde que en 2008 con la bancarrota de Lehman Brothers comenzara la crisis mundial que a día de hoy aún arrastramos, el mundo laboral cambió por completo de la noche a la mañana .   No sólo porque millones de personas perdieron sus trabajos sino porque las empresas se centraron en retener y buscar unos perfiles que hasta entonces no tenían importancia. Anteriormente a 2008 todos teníamos trabajos que desarrollábamos con mayor o menor implicación pero las empresas seguían obteniendo beneficios y nadie se planteaba nada más. Con la caída del sistema financiero, sólo algunos sectores más especializados y profesionalizados han continuado ascendiendo hacia el éxito . El resto, han caído en picado. En España todo el mundo era capaz de vender coches, casas, televisiones, seguros de vida…Cualquiera se ponía a construir casas, cualquiera podía regentar un bar o un restaurante. Hoy las cosas son muy distintas y ya no volveremos atrás. La gente de nuestra edad se lamenta que no hay